Al ruim twee weken loopt Jan de Rond met twee emmertjes water naar het grasveld dat voor het kantoor ligt. Daar giet hij de emmertjes in een vast patroon leeg. Langzaam maar zeker verschijnen een groene rechthoek met opening aan de bovenkant en drie stippen in het steeds geler wordende grasveld. De grastekening beslaat nagenoeg het hele grasveld aan de Rogier van der Weydenstraat in Den Bosch.
Jan de Rond: “Deze grastekening is geïnspireerd op de lokale goededoelengids. De rechthoek met opening aan de bovenkant symboliseert een collectebus, die ook in het logo van de gids voorkomt. De stippen staan voor munten die in de rechthoek met opening gaan vallen.”
Recent, 1 juli j.l. presenteerden Rotaryclub ’s-Hertogenbosch West en de Stichting Goede Doelen ’s-Hertogenbosch de eerste ‘Lokale Goededoelengids ’s-Hertogenbosch’. Opzet van de gids, waar 62 lokale goededoelenorganisaties in zijn opgenomen, is om mensen op het idee te brengen bij donaties bij leven en bij overlijden naast nationale en internationale doelen ook aan lokale goede doelen te denken.
Smiley
Vorig jaar benutte Jan de Rond de droogte ook al voor het maken van een grastekening. Toen kwam na twee weken tekenen met onzichtbare inkt een smiley tevoorschijn. Deze actie, onder het moto ‘maak van een nadeel je voordeel!’, trok veel aandacht van kranten, radio en tv. Circa 1,4 miljoen mensen zagen de foto’s en beelden van de groene glimlach in het gele gras in de Graafsewijk.
Twee emmertjes water ...
Elke dag, al twee weken lang, loopt een net geklede heer een kantoorpand uit met twee emmertjes water. De heer is op leeftijd. Lopend met de emmers gaan zijn gedachten onwillekeurig terug naar zijn jeugd, toen hij nog een klein manneke was. Elk dag, week in week uit, seizoen in seizoen uit helpen bij het melken van de koeien, sjouwen met veel te grote emmers melk. Nu loopt hij, enigszins gebogen en voorzichtig, vanuit het kantoorpand naar het grasveld aan de Rogier van der Weijdenstraat en giet op het grasveld de twee emmertjes die hij bij zich heeft leeg en vult ze daarna weer voor een volgende wandeling.
Dit doet hij twee keer per dag, aan het begin en het eind van de dag. Op de vraag van omstanders en mensen die in het kantoorpand werken wat hij aan het doen is, antwoordt hij: “Ik ben met onzichtbare inkt aan het tekenen”. Wat hij tekent wil hij niet zeggen. “Wacht maar af en oefen geduld. De natuur heeft tijd nodig maar doet gegarandeerd zijn werk”.
Het grasveld wordt door de droogte en hoge temperaturen geler en geler en lijkt steeds meer op een geel canvas schilderdoek. Het deel van het grasveld dat elke dag twee keer water krijgt begint langzaam groen en groener te worden. Dag na dag krijgen de contouren van de tekening in het grasveld meer vorm en worden scherper en scherper.
Straks gaat het weer regenen, ooit, en dan kleurt het grasveld langzaam maar zeker van geel naar groen. De tekening verkleurt dan ook en wordt dieper groen. Het duurt tegen die tijd nog weken voordat de tekening helemaal vervaagd en verdwenen is.
